Τα πλοία των Φαιάκων πήγαιναν παντού!!!

Η θεά 'Αθηνά, έχοντας καλύψει τον 'Οδυσσέα με την θεϊκή ομίχλη ώστε να είναι αόρατος από τούς άλλους, του λεει, μεταξύ άλλων, για τούς Φαίακες: « Αυτοί με εμπιστοσύνη στα γοργοκίνητα καράβια τους περνούν την απέραντη θάλασσα, χάρισμα πού τούς έδωσε ό κοσμοσείστης. είvαι τόσο γρήγορα τα πλοία τους, σαν το φτερό και σαν την σκέψη »...
(ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ η, στίχ, 34-36) Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Να πρόκειται άραγε για ιπτάμενες μηχανές πού ταξίδευαν στον αέρα και στην θάλασσα και κινούνταν με την εφαρμογή φυσικομαθηματικών γνώσεων ανώτατου βαθμού, εφ' όσον κατά την φράση της θεάς ήσαν γρήγορα σαν την σκέψη ; " Ας δούμε όμως και ένα άλλο σχετικό απόσπασμα της «ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ» όπου παρέχονται περισσότερες λεπτομέρειες.
0 'Αλκίνοος, ζητώντας από τον 'Οδυσσέα πληροφορίες για την χώρα του και τον λαό του, του λεει: « Πες μου και την χώρα σου και τον λαό σου και την πόλη, για να πάρουν προς τα εκεί κατεύθυνση τα πλοία και να σε πάνε, γιατί δεν υπάρχουν κυβερνήτες στους Φαίακες, ούτε πηδάλια κι εκείνα πού έχουν τ' άλλα καράβια, παρά τα πλοία τους ξέρουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των ανθρώπων και γνωρίζουν τις πατρίδες όλων και τούς εύφορους αγρούς και σαν πουλιά διαβαίνουν τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συvvεφιά και ποτέ δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή v' άφαvισθούv»
(ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ θ, στίχ. 555-­564)
Διακρίνεται σαφέστατα στα λόγια του 'Αλκινόου ότι τα πλοία των Φαιάκων δεν είχαν καμμία σχέση, ούτε από άποψη μορφής, ούτε από άποψη λειτουργίας με τα συνηθισμένα αρχαία πλοία.
Τα πλοία των Φαιάκων κινούνταν χωρίς ανθρώπους κυβερνήτες, δηλαδή ήσαν αύτο κυβερνώμενα, ενώ ή αναφορά ότι αυτά.., γνώριζαν τις ανθρώπινες σκέψεις και τις πατρίδες όλων, μάς εμβάλλει την υποψία μήπως επρόκειτο για ιπτάμενες μηχανές (προϊόντα εφαρμογής υψηλής τεχνολογίας) πού ανίχνευαν τις σκέψεις και τις διαθέσεις όλων όσων επέβαιναν σε αυτές...
'Η επισήμανση του 'Αλκινόου ότι αυτά διάβαιναν « σαν πουλιά τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συννεφιά » μάς υπενθυμίζει ότι αυτά είναι ιπτάμενα (βλέπε τι είπε ή 'Αθηνά στον 'Οδυσσέα γι ' αυτά ) ενώ ο «άήρ» ( το « θεϊκό σκοτάδι» ) και η «νεφέλη» ( «συννεφιά», «θεϊκή ομίχλη» ) μάς παραπέμπει κατά σαφή τρόπο στα ιερά όπλα των αθάνατων θεών, σε εφαρμογή θεωριών μαγνητικών πεδίων, οπωσδήποτε ανωτέρων από εκείνη την όποία υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» ο «μέγας επιστήμων»' Αϊνστάιν...

Και ή τελευταία αύτή παρατήρησή μας, σαφώς προκύπτει από την επισήμανση του 'Αλκινόου ότι «δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή ν' αφανισθούν », πράγμα πού βεβαίως δεν συνέβη με το αντιτορπιλικό «Λέων» ( «Πείραμα Φιλαδέλφειας» ) όπου όχι μόνον παρουσιάσθηκαν κατά τα λεγόμενα του δρ. Βαλεντάιν βλάβες στο πλοίο άλλά και επικίνδυνες συνέπειες στην υγειά όσων πήραν μέρος στο «πείραμα», (Βλέπε «Το τρίγωνο των Βερμούδων» και «Το Πείραμα της Φιλαδέλ­φειας» του Τσάρλς Μπέρλιτζ).
Αυτό με αλλά λόγια σημαίνει ότι οι 'Αμερικανοί κατέχουν μόνο ένα τμήμα τής γνώσεως του ιερού όπλου των αθάνατων Ελλήνων θεών πού φέρει τις ονομασίες κάποιας χαρακτηριστικής ιδιότητος του ( «άχλύς», «άήρ», «νεφέλη» ).

Τα πλοία λοιπόν των Φαιάκων, οποιαδήποτε μορφή κι αν είχαν αυτά, είχαν την ικανότητα να πηγαίνουν παντού, σε κάθε χώρα, εννοείται, φυσικά με την εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας και χωρίς να υπάρχει περίπτωσης να υποστούν κάποια βλάβη ή καταστροφή...

Ηροδότου μύθοι που βγήκαν αληθινοί

	Τι απέγιναν οι στρατιώτες του Καμβύση; Τα ευρήματα δικαιώνουν τον Ηρόδοτο (ζωγραφική του ιρανού καλλιτέχνη Ιman Μaleki).

Ο κατάλογος των «τερατολογιών του Ηροδότου», που έκαναν τους νεότερους ιστορικούς να μειδιούν ειρωνικά, είναι μακρός. Γνωστότερη- και σημαντικότερη για την ιστορία μας - η απαρίθμηση των Περσών του Ξέρξη: ήταν 1.500.000 οι αντίπαλοι των 300 του Λεωνίδα ή... 100.000; Μάλλον απίθανο να βρεθεί ποτέ έγκυρη απάντηση στο ερώτημα, αλλά για πολλά άλλα ρηθέντα υπό του ιδίου έχουν αρχίσει να προκύπτουν συγκλονιστικές επιβεβαιώσεις.

Οι μούμιες
Η πρώτη αφορούσε το θέμα των μουμιοποιήσεων: οι φοιτητές Ιατρικής των πρώτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων θεωρούσαν ανέκδοτο το ότι «στην Αίγυπτο υπήρχαν τρεις μέθοδοι μουμιοποίησης, ανάλογα με το βαλάντιο των συγγενών του νεκρού». Όπως όμως απέδειξαν οι κατοπινές «εισαγωγές» μουμιών από τους γάλλους, γερμανούς και άγγλους αιγυπτιολόγους, ο Ηρόδοτος είχε δίκιο.

Τα «μυρμήγκια» του χρυσού
Ανέκδοτο επίσης θεωρούσαν τη διήγησή του για το πώς ο Δαρείος αβγάτιζε τον χρυσό στο θησαυροφυλάκιό του: στα βουνά του σημερινού Πακιστάν, έλεγε, «γιγάντια μυρμήγκια με γούνα, μεγέθους λίγο μικρότερου από σκύλου, εξορύσσουν το χρυσάφι»! Είναι δυνατόν να πιστέψεις κάτι τέτοιο; Κι όμως. Όπως ανακάλυψε το 1996 ο γάλλος εθνολόγος Μισέλ Πεϊσέλ (Μichel Ρeissel), η φυλή Μινάρο του υψιπέδου Ντανσάρ συνεχίζει ακόμη και σήμερα να αντλεί χρυσό με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο ανακάλυψαν και αμερικανοί στρατιωτικοί όταν είδαν πακιστανούς στρατιώτες να επιστρέφουν από περιπολίες με τις χούφτες γεμάτες χρυσόσκονη. Ποιο ήταν το μυστικό; Μαρμότες! Αυτοί οι «υπερμεγέθεις σκίουροι» είχαν τις φωλιές τους σε κοιτάσματα χρυσού και συχνά-πυκνά τις... καθάριζαν. Εκείνο που θα είχε δικαιώσει τον Ηρόδοτο από αιώνες θα ήταν μια καλύτερη γνώση των ιστορικών για τη γλώσσα των Περσών: ονόμαζαν τις μαρμότες «μυρμήγκια του βουνού»!

Οι Ετρούσκοι
Επόμενος «μύθος του Ηροδότου» ήταν η αφήγησή του περί Ετρούσκων: έλεγε ότι αποίκισαν την Ιταλία προερχόμενοι από τη Λυδία, του γνωστού βασιλιά Κροίσου, έπειτα από 18ετή λιμό. Με επικεφαλής τον Τυρρηνό, μπάρκαραν από την τωρινή Σμύρνη για την περιοχή Ούμπρια της Ιταλίας. Κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά αυτή τη διήγηση έως ότου - το 1885- μια στήλη με Ετρουσκικά του 6ου αιώνα π.Χ. βρέθηκε... στη Λήμνο. Τελικά, στις 18 Ιουνίου του 2007, και έπειτα από έναν μαραθώνιο αναλύσεων DΝΑ του πληθυσμού της πρώην ετρουσκικής πόλης Μurlo της Ιταλίας, ο καθηγητής Αλμπέρτο Πιάτσα (Αlberto Ρiazza), του Πανεπιστημίου του Τορίνου, ενημέρωσε το ακροατήριο του ετήσιου συνεδρίου της Εuropean Society of Ηuman Genetics ότι «ο Ηρόδοτος είχε δίκιο».

Ο Φειδιππίδης
Μιλώντας για «μαραθώνιο», δεν αποφεύγουμε να θυμηθούμε ένα ακόμη ανέκδοτο των «Περσικών Πολέμων»: Οι ιστορικοί γελούσαν με το υπεράνθρωπο της κάλυψης της απόστασης Αθήνας- Σπάρτης (250 χλμ.) από τον Φειδιππίδη σε μόλις 36 ώρες. Το γέλιο κόπηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1982, όταν μια παρέα... βρετανών αξιωματικών της RΑF επανέλαβε το επίτευγμα. Από το 1983, το Διεθνές Σπάρταθλον λαβαίνει χώρα με πολυεθνή συμμετοχή, αποδεικνύοντας στους «ερευνητές της πολυθρόνας» ότι οι «ελληνικοί μύθοι» αξίζουν προσεκτικότερη ανάγνωση... ιδιαίτερα όταν προέρχονται από τον «γραφικό» Ηρόδοτο!
 

Πηγή: Το Βήμα, Τ. Καφαντάρης

Επιχειρηματίας από την Πάτρα "σκάβει" στην Κόρινθο για το ξίφος του Παλαιολόγου με τη βοήθεια της NASA!

Έχει ξοδέψει μέχρι τώρα 60.000 ευρώ

Πλοκή μυθιστορήματος θυμίζει η απίστευτη ιστορία που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή σε μία σπηλιά στους Αγιους Θεοδώρους Κορινθίας.
Σύμφωνα με το lakonikos.gr, ένας εύπορος επιχειρηματίας από την Πάτρα ενεργοποίησε μια τεράστια ανασκαφική έρευνα, με την ελπίδα να ανασύρει τον μεγαλύτερο ίσως θησαυρό που είναι κρυμμένος τον κόσμο, το ξίφος του Κων/νου Παλαιολόγου.
Έχοντας στην κατοχή του εδώ και χρόνια ένα παλαιό χειρόγραφο με συγκεκριμένες κατευθυντήριες για την εύρεση του θησαυρού, ο επιχειρηματίας ζήτησε τη βοήθεια ειδικών της Αμερικής και έπειτα της ΝΑΣΑ η οποία με ειδικά μηχανήματα και με την βοήθεια δορυφόρων κατέγραψαν την σπηλιά.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων, σύμφωνα με το lakonikos.gr  οι πληροφορίες του χειρογράφου με τις φωτογραφίες των δορυφόρων συμφωνούσαν απόλυτα.
Τότε, όλες οι προβλεπόμενες άδειες από το Ελληνικό Δημόσιο εκδόθηκαν και από την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησαν οι ανασκαφές, προκείμενου ο επιχειρηματίας να ψάξει στα έγκατα των Αγίων Θεοδώρων για το θησαυρό.
Σύμφωνα μάλιστα με το χειρόγραφο, περίπου στο 1700 μΧ, πειρατές έκρυψαν τον αμύθητο θησαυρό στη σπηλιά και μετά την παγίδεψαν με διάφορους τρόπους. Προς αποφυγή λοιπόν δυσάρεστων εκπλήξεων, η ομάδα των ερευνητών αποφάσισε να μην μπει από την είσοδο που φαινόταν στις ειδικές φωτογραφίες των δορυφόρων, αλλά να ανοίξει με γεωτρύπανο άλλη είσοδο.
Το μεσημέρι της προηγούμενης Τετάρτης, η σπηλιά βρέθηκε. Η ερευνητική ομάδα, έπειτα από τις σαφείς οδηγίες των Αμερικανών και με τη βοήθεια του γεωτρύπανου, κατάφερε να φτάσει στη στοά που οδηγεί στην πόρτα και που φράσει την σπηλιά. Συναγερμός σήμανε, όπως ήταν φυσικό, στις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες έκτοτε είναι παρούσες, παρακολουθώντας τη σημαντικότερη φάση της επιχείρησης.
Τα μέλη της ομάδας πιστεύουν ότι πολύ σύντομα θα φτάσουν στα πρώτα αντικείμενα του θησαυρού, ο οποίος -αν αληθεύουν οι πληροφορίες- εκτιμάται ότι ξεπερνά σε αξία τα 50 δις ευρώ!
Με βάση μάλιστα το χειρόγραφο, το ξίφος του «μαρμαρωμένου βασιλιά» κοσμούν δύο τεράστια διαμάντια.
Ο επιχειρηματίας, σύμφωνα με δηλώσεις, του έχει ξοδέψει μέχρι τώρα 60.000 ευρώ, ποσό μικρό, αν αναλογιστεί κανείς ότι στην περίπτωση εύρεσης του εν λόγω θησαυρού, δικαιούται εύρετρα της τάξης του 45% της αξίας του.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Δρ. Νικόλαος Χαρακάκος
(Καθηγητής Θεολογίας, διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας)

Ο Μυστικισμός που  αναπτύχθηκε και έγινε κραταιός στην αρχαία Ελλάδα, εξακολουθεί να αποτελεί Υψηλό Απαγορευμένο Μελέτημα για την μαθητεία στην Απόκρυφη Εσωτερική Γνώση. Τη Μυστική Εσωτερική Φιλοσοφία την έχουν αναγάγει σε Υπέρ-επιστήμη τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια. Αυτά έδωσαν τη Μύηση για την Αναζήτηση της Αλήθειας. Δική τους είναι η πρωτοκαθεδρία στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών διδαγμάτων. Με τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια εγκαινιάζεται η Ατραπός της Έρευνας των Υπερβατικών Προτροπών. Φανερώνονται οι Μύστες, ιχνηλατείται η Αόρατη Πνευματική Ενέργεια που μας βυθίζει στα δροσερά πνευματικά ύδατα της Αγάπης και της Ενορατικής Γνώσης, που οδηγεί στην Άρρητη Επίγνωση. Ενόραση σημαίνει Γνώση. Τα Μυστήρια αυτή την ενορατική γνώση ασκούν στο έπακρο.

Στα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια ανιχνεύουμε τη γόνιμη και εποικοδομητική διασύνδεση μεταξύ Φιλοσοφίας, Εσωτερισμού, Επιστήμης. Η υποκειμενική ιδεοκρατία του Πλάτωνος υποστασιοποιείται ως μυστικιστικό πνευματικό άθλημα για μια ακμαία και ενεργή φιλοσοφική συνείδηση. Το απόκρυφο χρησιμεύει στο Μυστήριο ως πρόκληση για το πνεύμα να γνωρίσει την αποκάλυψη του Μυστικού. Να εισδύσει στο Μυστικό. Να το ιδιοποιηθεί. Να το εγκολπωθεί. Να το βιώσει. Στη βίωση του Μυστηρίου ενασκείται η απώτατη ψυχική αγωγή. Αυτή την ενάσκηση διαπιστώνουμε στα Καβείρια Μυστήρια. Πρόκειται για τα σπουδαιότερα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια. Είναι τα αρχαιότερα Μυστήρια στην αρχαία Ελλάδα. Καβείρια και Ελευσίνια Μυστήρια, άλλωστε, θεωρούνται ότι έχουν την ίδια μυστηριακή σπουδαιότητα.

Οι Κάβειροι, προς τιμή των οποίων γίνονταν τα εν λόγω Μυστήρια, θεωρούνταν «θεότητες» του πυρός. Η λατρεία τους μεταλαμπαδεύθηκε και στον Κέλτικο Δρυϊδισμό. Από την πλευρά της συγκριτικής θρησκειολογίας, οι  Κάβειροι αντιστοιχούν στους Κουμάρας του Ινδουισμού. Οι Κουμάρας είναι τα τέσσερα ανώτατα όντα στη Μυστική Ιεραρχία. Συμβάλλουν στην εξέλιξη του εκλεκτού μέρους του ανθρώπινου γένους.

Η λατρεία των Καβείρων παρουσιάζεται αρχικά στη Σαμοθράκη. Η Σαμοθράκη ονομάζεται, λόγω των Καβείριων Μυστηρίων, ιερότατο νησί (Ζαθέη). Οι Κάβειροι στην αρχή ήταν δύο. Αργότερα έγιναν τέσσερις. Πολλοί ερευνητές τούς ταυτίζουν με τους Διόσκουρους. Σύμφωνα με την αττική διάλεκτο, οι Διόσκουροι (Διόσκοροι ή Διόσκωροι στη δωρική διάλεκτο) εκλαμβάνονται ως γιοι του Διός. Δηλαδή «θεοί» του φωτός. Άλλοτε και αλλού λατρεύονταν σαν «θεότητες» και άλλοτε ως ηρωικές μορφές. Από τα αρχαιότατα έτη η λατρεία τους άκμαζε στη Μεσσηνία και τη Λακωνία. Από εκεί διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα. Η μυθολογία μάς πληροφορεί ότι οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης θεωρούνται γιοι της Λήδας και του Διός (Paton, De cultu Dioscurorum apud Graecos, 1894), αδελφοί της Ελένης που γεννήθηκε από αυγό (Ορφικά Μυστήρια, Θεοσοφία). Και οι Διόσκουροι γεννήθηκαν από αυγό. Εκκολάφθηκαν από το αυγό της αρχέγονης μυστηριακής παράδοσης.

Κάβειροι, Διόσκουροι, Τυνδαρίδες είναι ονομασίες συγχεόμενες μεταξύ τους. Τυνδάρεως ονομαζόταν στη Λακωνία ο Ζευς. Η ηρωική μορφή του Τυνδάρεως χαρακτήριζε επίσης τον σύζυγο της Λήδας και βασιλιά της Λακωνίας. Γι’ αυτό επικράτησε ο μύθος πως οι Διόσκουροι ήταν οι γιοι του Τυνδάρεως. Οι Ομηρικοί ύμνοι μάς διαφωτίζουν πώς γεννήθηκαν κάτω από τις κορυφές του Ταΰγετου. Προσφιλής διαμονή των Διόσκουρων εικάζεται πως είναι και η κωμόπολη Θεράπνη της Λακωνίας. Εκεί ήταν κάτω από τη γη κατά το ήμισυ του έτους. Το υπόλοιπο ήμισυ βρίσκονταν κοντά στον Δία επάνω στον Όλυμπο. Συμβολίζουν το μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας φως. Τόσο ο Κάστωρ όσο και ο Πολυδεύκης θεωρούνται κράτιστοι ιππείς. Κυβερνούν λευκά άλογα. Ο Κάστωρ παριστάνεται και ως δρομέας. Ο Πολυδεύκης και ως κραταιός πυγμάχος. Γι’ αυτό και τιμούνταν σαν «θεοί» σε αγώνες (ο Πίνδαρος τους ονομάζει «ευρυχώρου ταμίας Σπάρτας αγώνων»). Καθιέρωσαν την ένοπλο όρχηση. Χαρακτηρίζονταν από υποδειγματική ηθική ανωτερότητα, που επιδρούσε στην ηθικό-κοινωνική διάσταση της πολιτικής οργάνωσης. Έμαθαν στους Λακεδαιμόνιους την όρχηση των Καρυών της Λακωνίας.
Οι Διόσκουροι είχαν τις παρακάτω ηθικές αρετές που αποδίδονται και στους Κάβειρους: 1) Αξιέπαινη ανδρεία, 2) Βαθιά ευσέβεια, 3) Στρατηγικές ικανότητες, 4) Αδέκαστη δικαιοσύνη, 5) Επεξεργασμένο Μυστικισμό, 6) Υπερφυσικές δυνάμεις.

Εικάζεται ότι βοηθούσαν όποιον χρειαζόταν τη βοήθειά τους σε κάθε στιγμή. Διέσωζαν όσους κινδύνευαν στη θάλασσα επιφαινόμενοι σαν αστέρια επάνω στα πλοία. Γι’ αυτό οι Διόσκουροι ονομάζονταν τα ηλεκτρικά φώτα που πολλές φορές εμφανίζονταν στα πλοία τη νύκτα. Ονομάζονται επίσης πυρά του αγίου Έλμου ή τελώνια. Όμως και οι Κάβειροι διέσωζαν τους ναυαγούς. Είχαν μυηθεί στα Μυστήρια της Σαμοθράκης. Έλαβαν μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία και κάποτε διέσωσαν τους συμπλέοντες κατασιγάζοντας την τρικυμιώδη θάλασσα. Διατυπώνεται και η γνώμη του Bryand ότι όταν μιλάμε για Κάβειρους οφείλουμε να εννοούμε τον Νώε και τους τρεις γιους του, και ότι τα Καβείρια Μυστήρια αποτελούν μεταγενέστερη τροποποίηση της Λατρείας της Κιβωτού. Ενδιαφέρουσα διαθρησκειακή επισήμανση.

Κατά τον Ακουσίλαο τον Αργείο, από την Κάβειρα και τον Ήφαιστο γεννήθηκε ο Κάσμιλος. Από τον Κάσμιλο έγιναν τρεις θυγατέρες Καβειρίδες και τρεις γιοι Κάβειροι. (Ακουσιλάου του Αργείου, Γενεαλογία, στο Muller, MH6, I, 100-104, IV 624). Άλλοι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν τους Κορύβαντες ή Κύρβαντες της Φρυγίας ταυτιζόμενους με τους Κάβειρους της Σαμοθράκης. Άλλες έρευνες θεωρούν Κάβειρους τους γιους της Ηλέκτρας και του Διός, Δάρδανο και Ιασίονα. Έλαβαν το όνομα Κάβειροι από το φρυγικό βουνό Κάβειρον, επάνω στο οποίο έμεναν. Κατ’ ουσία τα Καβείρια Μυστήρια αποσκοπούσαν στην πραγματική γένεση του ανθρώπου. (Κων. Γ. Κουρτίδου, Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, Αθήνα 1934). Πάντως, το κύριο περιεχόμενό τους ήταν η διαμόρφωση Κοσμογονίας βασιζόμενης στη γενεαλογία των Καβείρων. Παιδιά, γυναίκες, άνδρες μυούνταν στα παραπάνω Μυστήρια. Οι μυήσεις γίνονταν σε ορισμένη εποχή του έτους. Διαρκούσαν εννέα ημέρες. Κατά τη διάρκειά τους η φωτιά σβηνόταν σε όλη τη Σαμοθράκη. Ακολουθούσε η λήψη νέας φωτιάς από τη Δήλο που θεωρούταν ιερό νησί. Πριν από τη μύηση, ο υποψήφιος έπρεπε να εξομολογήσει τα αμαρτήματά του για την ψυχική κάθαρσή του.

Ο σχολιαστής του Ομήρου μάς πληροφορεί πως όταν άρχιζε η μύηση, ο υποψήφιος περνούσε μέσα στο σκοτάδι της νύκτας δάση και ποταμούς για να φθάσει στο «ιερό» κρατώντας στεφάνι από κλαδιά ελιάς, και έχοντας γύρω από τα νεφρά του πορφυρή ταινία. Η μύηση ήταν ολοκληρωτικά φαλλική. Ολοκληρωνόταν με την ανάσταση του δολοφονημένου Κάβειρου και το χαρούμενο πανηγύρι που διαδεχόταν το πένθος και τη συνοφρύωση, όπως γινόταν και στα Μυστήρια του Ίακχου, του Άδωνι, του Όσιρι κλπ. Όταν ολοκληρωνόταν η μύηση, ο μυημένος τοποθετούταν επάνω σε θρόνο. Γύρω από αυτόν επιδίδονταν οι τελεστές σε χορό. Αυτή η τελετή ονομαζόταν θρονισμός. Στον μύστη προσφερόταν πορφυρή ταινία για την προφύλαξή του από τους κινδύνους. Στα Καβείρια Μυστήρια διαπιστώνουμε τη σκοποθετική αξία της μύησης για τη διαμόρφωση του ηθικού προσώπου στους μυούμενους.
Ο Πυθαγόρας οφείλει, σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, μεγάλο μέρος της Μυστικής Φιλοσοφίας του στη μύησή του στα Καβείρια Μυστήρια (Ιαμβλίχου, Περί του Πυθαγορικού Βίου). Τα Καβείρια σχετίζονται με τα Ελευσίνια γιατί και στα δύο Μυστήρια λατρευόταν η Δημήτηρ ή Δήμητρα ως χθόνια «θεά» και ονομαζόταν Καβειρία (Ser. E. Ouvaroff – Essai sur les Mysteres d’ Eleusis, Paris 1816. Προβλ. του ιδίου, Ελευσίνια Μυστήρια – μετ. Ουρ. Τζεν, εκδ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, Αθήνα 1992). Επίσης, το ιερατείο των Καβείριων Μυστηρίων ήταν πολυπληθές όπως και αυτό των Ελευσινίων (Εικάζεται πως το ιερατείο των Καβείριων υφίσταται και στην εποχή μας ως ιερατείο της Σαμοθράκης). Στο ιερατείο των Καβείριων διακρίνονταν ο εξομολογητής «ιερέας» Κόης ή Κοίης, οι Ανακτοτελεστές, οι δικαστές «ιερείς», που αποφάσιζαν ποιοι και ποιες θα μυηθούν, η «ιέρεια» Λουτροφόρος που μεριμνούσε για την ψυχική κάθαρση των υποψήφιων. 

Πολλοί ερευνητές διεξέρχονται και τη σχέση των Καβείριων Μυστηρίων με τον Ορφέα (Ser. S. Ouvaroff). Η φαλλική διάσταση των Καβείριων αποτελεί την πρωταρχή της εκστατικής μαγείας (Edw. Art. Waite, A New Encyclopedia of Freemasonry, τόμ. Α, Β, Λονδίνο). Μερικοί αρχαιολόγοι επιδιώκουν να θεωρήσουν τους Κάβειρους ως Φοίνικες. Αυθαιρετούν, όμως, γιατί εδράζονται μόνο στο σημιτικό όνομα Καβέρ (μεγάλος). Όταν όμως οι Έλληνες ονόμαζαν τους Κάβειρους «μεγάλους θεούς», δεν συνέχεαν αυτή την ονοματοδοσία με το σημιτικό Καβέρ (Bloch, Megaloi “theoi” στο Roschers, Mythologische Lexikon). Άλλωστε, η συνεκφορά «μεγάλοι θεοί» απαντάται και στη Μυθολογία Κθούλου, στην οποία ιδιαίτερα έχει ενδιατρίψει ο κ. Γ. Γεώργιος Μπαλάνος, εστιάζοντας αυτή τη Μυθολογία στις παρεμφερείς προς το «μεγάλοι θεοί» συνεκφορές «πρεσβύτεροι θεοί» και «παλιοί θεοί». Μερικοί ερευνητές διατείνονται πως η λέξη Κάβειρος προέρχεται από το ρήμα κάπτω.

Τα Καβείρια λάμβαναν χώρα και στη Λήμνο. Το υφαιστειογενές του νησιού προξένησε τη συσχέτιση των Καβείρων με τον Ήφαιστο. Θεωρούνταν παιδιά του. Εγγυώντο την πλούσια καρποφορία των αμπελιών της Λήμνου. Για τη λατρεία των Καβείρων στη Λήμνο συγκεντρώνουμε πληροφορίες, λίγες αλλά αρκετά σαφείς από τον Λατίνο ποιητή Άκτιο στο έργο του «Φιλοκτήτης». Σαφέστερες πληροφορίες μας δίνει ο Φιλόστρατος (Φιλοστράτου, Ηρωικός 740). Στα Καβείρια της Σαμοθράκης, η Δήμητρα ονομαζόταν Αξίερος, ο Άδης Αξιόκερσος, η Περσεφόνη Αξιόκερσα, ο Ερμής Κάσμιλος. Παριστανόταν ως ιθύφαλλος για να συμβολίζει την ευφορία. Το πρόθημα άξιος νοείται ως ιερός. Για τα άλλα συνθετικά δεν απαντάται έγκυρη θεώρηση. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τους Κάβειρους Penates (Γενέθλιοι «θεοί»).Τα Καβείρια Μυστήρια γίνονταν σε όλη την Ελλάδα, όχι όμως στην πληρότητά τους όπως στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη. Προσέγγιζαν, πάντως, τη μυστηριακή ατμόσφαιρα της Λήμνου και της Σαμοθράκης τα Καβείρια της Θράκης, της Θάσου, της Ίμβρου, της Μικράς Ασίας, της Μακεδονίας (F. Lenormant, Cabiri, στο Daremberg Saglio, Dictionaire des Antiquites). Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανακαλύφθηκε Καβείριον («Ιερόν») κοντά στη Θήβα. Σε αυτό υφίσταται ταύτιση του Κάβειρου με τον Διόνυσο. Κοντά στον Διόνυσο παριστάνεται ο Παις.
Στα Καβείρια Μυστήρια της Σαμοθράκης μυήθηκαν η Ολυμπιάς και ο σύζυγός της Φίλιππος ο Μακεδόνας. Το 86 π.Χ., επί Σύλλα, πειρατές σύλησαν τον πλουσιότατο ναό των Καβείρων. Πρέπει να σημειωθεί πως η Σαμοθράκη έχει τεράστια μυστική δύναμη. Στη βόρεια Σαμοθράκη, κοντά στην Παλαιόπολη, σώζονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης στην οποία βρίσκεται και το Καβείριον. Αυτά ανασκάφηκαν αρχικά το 1874 από τους Αυστριακούς αρχαιολόγους Κόντσε και Χάουζερ από τη Βιέννη. Τα ερείπια αποτελούνται από δύο ναούς των Καβείρων του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., μία στοά στα δυτικά των ερειπίων και το Αρσινόειον προς βορρά, περιφερειακού κτιρίου αφιερωμένου από τον βασιλιά Λυσίμαχο στην σύζυγό του Αρσινόη. Τα Καβείρια Μυστήρια δίνουν στη Σαμοθράκη το προβάδισμα στην εδραίωση του αρχαίου Ελληνικού Μυστικισμού.