Το κάστρο της Α
γίας Παρασκευής, στο ΔΔ Μεσοχωρίου είναι κτισμένο στην κορυφή βραχώδους υψώματος στον Κάμπο Βοιών, «στα μέρη των Βατίκων», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το χρονικό του Μορέως. Βρίσκεται πλησίον των χωρίων Μεσοχωρίου και Φαρακλού και απέχει από την Νεάπολη 1850μ. Το σημείο απόλυτα στρατηγικό ελέγχει το Λακωνικό κόλπο και την ευρύτερη χερσαία περιοχή.
Το μνημείο έχει χαρακτηρισθεί ως αρχαιολογικός χώρος και προστατεύεται από τις διατάξεις του νόμου 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς».
Πρόκειται για μικρό οχυρό στις γωνίες του οποίου αναπτύσσονται ορθογώνιοι διώροφοι πύργοι. Στο εσωτερικό τους οι πλευρικοί τοίχοι διαρθρώνονται σε τυφλά αψιδώματα που στηρίζονταν σε τετράγωνους πεσσούς. Ιδιαίτερα μορφολογικά γνωρίσματα αποτελούν οι ημικυκλικής διατομής πολεμίστρες, που μαρτυρούν τον αμυντικό χαρακτήρα του συγκροτήματος. Η πρόσβαση στο οχυρό σήμερα γίνεται από ανηφορικό ελικοειδές μονοπάτι στη βόρεια πλευρά του. Η τοιχοποιία στην οποία έχει γίνει χρήση ξυλοδεσιάς, αποτελείται από κατεργασμένους λίθους, από το πέτρωμα της περιοχής, με ισχυρό ασβεστοκονίαμα, στο οποίο παρεμβάλλεται μεγάλος αριθμός πλίνθων σε ακανόνιστη διάταξη.
Η κατασκευή του σύμφωνα με την κεραμική και τα κατασκευαστικά – μορφολογικά του στοιχεία μπορεί να τοποθετηθεί στον 7ο – 9ο αι. ασφαλέστερα συμπεράσματα για τη χρονολόγηση του θα αναχθούν μετά τον καθαρισμό του χώρου και τη διενέργεια ανασκαφικών τομών. Οι πρώτες απεικονίσεις του κάστρου σε τυπωμένο χάρτη παρουσιάζονται το 1845 στο isolario του Bartolomeo με τα νησιά του Αρχιπελάγους μεταξύ των οποίων και η χερσόνησος του Μαλέα και τι 1552 – 1554 στο χειρόγραφο χάρτη του Piri Reis, Τούρκου ναυάρχου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν Α’ και πρώτου γεωγράφου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
γίας Παρασκευής, στο ΔΔ Μεσοχωρίου είναι κτισμένο στην κορυφή βραχώδους υψώματος στον Κάμπο Βοιών, «στα μέρη των Βατίκων», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το χρονικό του Μορέως. Βρίσκεται πλησίον των χωρίων Μεσοχωρίου και Φαρακλού και απέχει από την Νεάπολη 1850μ. Το σημείο απόλυτα στρατηγικό ελέγχει το Λακωνικό κόλπο και την ευρύτερη χερσαία περιοχή.Το μνημείο έχει χαρακτηρισθεί ως αρχαιολογικός χώρος και προστατεύεται από τις διατάξεις του νόμου 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς».
Πρόκειται για μικρό οχυρό στις γωνίες του οποίου αναπτύσσονται ορθογώνιοι διώροφοι πύργοι. Στο εσωτερικό τους οι πλευρικοί τοίχοι διαρθρώνονται σε τυφλά αψιδώματα που στηρίζονταν σε τετράγωνους πεσσούς. Ιδιαίτερα μορφολογικά γνωρίσματα αποτελούν οι ημικυκλικής διατομής πολεμίστρες, που μαρτυρούν τον αμυντικό χαρακτήρα του συγκροτήματος. Η πρόσβαση στο οχυρό σήμερα γίνεται από ανηφορικό ελικοειδές μονοπάτι στη βόρεια πλευρά του. Η τοιχοποιία στην οποία έχει γίνει χρήση ξυλοδεσιάς, αποτελείται από κατεργασμένους λίθους, από το πέτρωμα της περιοχής, με ισχυρό ασβεστοκονίαμα, στο οποίο παρεμβάλλεται μεγάλος αριθμός πλίνθων σε ακανόνιστη διάταξη.
Η κατασκευή του σύμφωνα με την κεραμική και τα κατασκευαστικά – μορφολογικά του στοιχεία μπορεί να τοποθετηθεί στον 7ο – 9ο αι. ασφαλέστερα συμπεράσματα για τη χρονολόγηση του θα αναχθούν μετά τον καθαρισμό του χώρου και τη διενέργεια ανασκαφικών τομών. Οι πρώτες απεικονίσεις του κάστρου σε τυπωμένο χάρτη παρουσιάζονται το 1845 στο isolario του Bartolomeo με τα νησιά του Αρχιπελάγους μεταξύ των οποίων και η χερσόνησος του Μαλέα και τι 1552 – 1554 στο χειρόγραφο χάρτη του Piri Reis, Τούρκου ναυάρχου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν Α’ και πρώτου γεωγράφου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου