Εξειδικευμένοι ιατροί με υψηλού επιπέδου γνώσεις από την Εποχή του Χαλκού; Και, όμως, ναι. Τα ομηρικά έπη, τα οποία γράφτηκαν το 700-750 π.Χ., και περιγράφουν τα γεγονότα και τα έθιμα, τα οποία συνέβαιναν, τουλάχιστον, πέντε αιώνες νωρίτερα, αποδεικνύουν πως τότε μπήκαν τα θεμέλια της επαγγελματικής Ιατρικής.
Την ίδια εποχή, η κατασκευή του Δούρειου Ίππoυ αποτελούσε σταθμό για τη Μηχανική και σύμφωνα με σύγχρονους ερευνητές η μέθοδος για την κατασκευή του σχετίζεται ακόμα και με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας! Οι λεπτομερείς πληροφορίες των Ομηρικών Eπών τα καθιστούν ένα ανεκτίμητο «θησαυροφυλάκιο» γνώσεων, για τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του μακρινού παρελθόντος όχι μόνο στην Ιατρική, αλλά και στον τομέα των κατασκευών, της Μηχανικής, της Ναυσιπλοΐας, της Αστρονομίας κ.α..
Μπορεί ο Δούρειος Ίππος να έχει καταγραφεί ως το πρώτο τεθωρακισμένο άρμα μεταφοράς προσωπικού, αλλά ακόμα πιο σπουδαία είναι η ίδια η κατασκευή του από το μηχανικό Φωκέα Επειόν. Αυτό επισημαίνουν ο Γιάννης Αραχωβίτης από το Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Λάμπρος Αραχωβίτης από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και προσθέτουν πως σημαντικοί καλλιτέxνες έσπευσαν να τον μιμηθούν και κατασκεύασαν όμοιο χάλκινο ίππο στην Ακρόπολη Αθηνών και την Αρχαία Ολυμπία. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, σημαίνει ότι από εκείνη την εποχή ήξεραν και χρησιμοποιούσαν τον λεγόμενο «πονταδόρο», ένα βασικό εργαλείο με το οποίο μπορούσαν να κατασκευάσουν όμοιο άγαλμα σε σμίκρυνση ή μεγέθυνση.
Μάλιστα εξηγούν πως η αρχή λειτουργίας του πονταδόρου αποτελεί το βάθρο όχι μόνο για τη γλυπτική, αλλά και για την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας και την Αρμονία στη μουσική και στο χρώμα! Οι καθηγητές Σπύρος Γ. Μαρκέτος και Γεώργιος Ι. Ανδρούτσος από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών σύμφωνα με τη μελέτη τους «Θεραπευτική Τέχνη στην Ιλιάδα» αναφέρονται στο σύνολο των τραυμάτων, τα οποία περιγράφονται στο Ομηρικό Έπος και ανέρχονται σε 147. Aπό αυτά 106 οφείλονται σε λογχισμό, 17 σε σπαθισμό ή ξιφισμό και 12 σε βλήμα σφεντόνας. «Αναμφίβολα, οι ιατρικές πληροφορίες του ομηρικού έπους αντικατοπτρίζουν τη θεραπευτική πρακτική του Μινωικού και Μυκηναϊκού Πολιτισμού, καθώς και της Εποχής του Χαλκού», σημειώνουν χαρακτηριστικά οι μελετητές και προσθέτουν πως «παρόλο που στην Ιλιάδα υπάρχουν συχνές αναφορές στους θεούς και τις προσευχές των ετοιμοθάνατων, η ομηρική Ιατρική δεν στηριζόταν στη μαγεία, αλλά αποτελούσε ιδιαίτερο επαγγελματικό πεδίο».
Εντυπωσιακή και η ανακοίνωση του καθηγητή Στέφανου Γερουλάνου από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο για τις απεικονίσεις τραυματισμών από τα Ομηρικά Έπη σε αρχαία αγγεία. Σύμφωνα με τον κ. Γερουλάνο, η γνώση της Ανατομίας του ανθρώπινου σώματος στα ομηρικά χρόνια και στα χρόνια, τα οποία ακολούθησαν ήταν τόσο ακριβής που ακόμα και σήμερα η δυτική ορολογία για την ανατομία βασίζεται σε λέξεις που έχουν τη ρίζα τους στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Ο καθηγητής Γ. Ρηγάτος στο λεξικό του αναφέρει τουλάχιστον 680 αρχαίες ελληνικές ιατρικές λέξεις, οι οποίες αποτελούν τη βάση για χιλιάδες παράγωγα λέξεων στην ελληνική ή στις ξένες γλώσσες και χρησιμοποιούνται σήμερα. «Οι γνώσεις της Ανατομίας επαυξήθηκαν στους ελληνιστικούς χρόνους και έβαλαν τις βάσεις για τη σημερινή εξέλιξη», σημειώνει σχετικά.
πηγή : texnologia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου